دانلود فیلم Lahoo Ke Do Rang 1997 دوبله فارسی بدون سانسور

افسر گمرک بهارات سریواستاو با همسرش سانگیتا ، یک خواهر ، راجنی و یک پسر کوچک ، بانیتی زندگی می کند. او راجنی را وادار می کند که با بازرس پلیس ، گوتام ازدواج کند. تلاش های وی برای افشای فعالیت های جنایتکارانه تیمی 5 نفره که خود را "برادران شیکاری" ، دارما ، تهجا ، تینو ، چینو و پاپو می نامند ، به ویژه هنگامی که موفق به ضبط یک کامیون کوکائین می شود ، با موفقیت همراه است. به دلیل ترتیب دادن شاهدان عینی دروغین توسط برادران شیکاری ، مجرمان در صورت انفصال پرونده ، تبرئه می شوند. سپس بهارات موفق شد یک محموله اسلحه و مهمات متعلق به برادران را از بین ببرد که آنها را به ربودن خانواده بهارات سوق می دهد و آنها را به عنوان گروگان نگه می دارد تا زمانی که او خواسته های آنها را برآورده کند

دانلود فیلم Lahoo Ke Do Rang 1997 دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی در فیلمازون.

آکشی کومار در دهه 90 عالی عمل می کرد، صرف نظر از اینکه در این میان، فیلم های خیلادی او و برخی دیگر از فیلم های فعالیتی کار مفیدی انجام می دادند. در هر صورت، رشته او به طرز بدی شکست خورد و او از سال 1997 تا 1999 به عنوان یک سرگرم کننده بمباران می شد، زمانی که او حرفه خود را با جانور بازگرداند. 1996 با Khiladiyon Ka Khiladi (1996) که تجارت برجسته ای انجام داد، Sapoot (1996) یک دستاورد متوسط ​​بود، و Tu Chor Principal Spahi (1996) یک دونده معمولی بود. هیچ کس انتظار نداشت که سال 1997 با چنین نوت وحشتناکی آغاز شود (برای آکشی)، این بسیار تعجب آور بود.

لاهو که دو رنگ (1997) اولین تحویل آکشی در سال 1997 بود و آنقدرها هم خوب عمل نکرد. Lahoo Ke Do Rang نسبت به نیمی از فیلم‌های نامنظم Mithun که در سال 1997 ارائه شد، برتر بود، اما هیچ چیز کاملی نبود. فیلم افتتاحیه ناخوشایندی داشت و نتوانست هزینه‌های آن را جبران کند. بنابراین، از ابتدای سال 1997 در دنیای سینما به طرز وحشتناکی دست و پنجه نرم کرد.

فیلم از نظر داستانی چیز جدیدی نیست، سبک داستانی موفقی نیست و مقدار زیادی اغراق وجود دارد. که باعث ناراحتی فیلم می شود. می توان پیش بینی کرد که Lahoo Ke Do Rang اساساً باید در طول زمان به پایان برسد، اما به جای طنز آشفته و ناگوار، ما یک داستان تلافی جوی طاقت فرسا را ​​دنبال می کنیم که برای همیشه تا اوج ادامه دارد. Lahoo Ke Do Rang شامل پیچ‌های هیجان‌انگیز در جاده است، اما به این دلیل که تصویر و داستان از معنا بخشیدن به قسمت‌های خاص غفلت می‌کند، کار نمی‌کند. تکمیل با طنز آمیخته با فعالیت در یک اوج معمولی فرسوده شده است. با این حال تماشای ناصرالدین شاه که در حال جعل کردن مرگ خود و کشتن ضدقهرمانان به صورت ظریفی انجام می‌دهد لذت بخش است، اما صحنه‌های جاری از استفاده از این یک بیانیه معتبر داستان غفلت می‌کنند و فیلم وقتی به پایان می‌رسد به انصاف می‌رسد. در واقع، این تقلید در چند قسمت سرگرم کننده است، اما طنز اغراق آمیز و خشن شما را به سمت دیوار بالا می برد، به خصوص زمانی که تکرار می شود.

کارگردانی مهول کومار پو است، این به یاد ماندنی ترین شکست او بود. پس از آن او با Mrityudaata (1997) یک ریباند دریافت کرد. متاسفانه آنجا را هم بمباران کرد. او در اکثریت قریب به اتفاق فیلم تلاش زیادی نمی‌کند و به نظر می‌رسد که نتیجه تمام شده یک تقلید از فعالیت‌ها است. او عموماً برای الهام بخشیدن به عادی ترین فیلم های فعالیتش به سرگرم کننده های قوی مانند نانا پاتکار وابسته بود. در هر صورت، این بار، نانا نیست تا روز را نجات دهد.

آکشای کومار در اینجا بدیهی ترین حالت خود را نشان می دهد، او در نیمه اصلی به طرز وحشتناکی اغراق می کند و در صحنه های جدی به خوبی عمل می کند. . او تا قبل از هرا فری (2000) کمیک مناسبی نبود، او در دهه 90 با طنز ناجور بود. به هر حال، صحنه های فعالیت او با وجود عادی بودن قابل تماشا هستند. ناصرالدین شاه در صحنه‌های اسفبار به شدت مبالغه می‌کند، اما صحنه‌های انتقال و قصاص او در گوشه و کنار همه جانبه است. کاریشما کاپور کار چندان قابل توجهی ندارد، جیغ زدن او آزاردهنده است و نیازی به صحنه های تقلید او نبود. فریده جلال نمایش خوبی از خود نشان می دهد، اما وقتی به زندان می رود، خشم او نسبت به آکشی چندان مورد توجه قرار نمی گیرد. آدم‌های بد کبوتر هستند و قبض را پر می‌کنند. شخصی که خود را زعلیم کوتا می نامد، آزاردهنده است و برای یک شغل پست فرعی اشتباه گرفته شده است. بقیه کمک‌های معمولی به فیلم‌های مورد نیاز ارائه می‌کنند.

اکشن در بخش‌ها عالی است و در بخش‌هایی به شدت به آن پرداخته می‌شود، اما این فعالیت از آنچه این روزها به دست می‌آوریم برتر است. موسیقی منصفانه است، Haseeno Ko Aaate یک ملودی مناسب است، Mujhe Paisa Mila نیز یک آهنگ مناسب است، بقیه خوب هستند.

در کل، Lahoo Ke Do Rang یک ملودی ناکافی است که کمتر از ایده آل است. تقلید تقلید از فعالیت که در سال 1997 زمانی که ارائه شد کار نکرد. نه مبادلات ناصر و نه فعالیت آکشی نتوانست آن را از رکود در دنیای سینما نجات دهد.